Treasures of the Mediterranean 2025

Tanger(Marokko) maandag 2 juni

We hadden van tevoren veel negatieve informatie over Marokko gekregen. We moesten rekening houden met (georganiseerde) zakkenrollers, Marokkanen die blanke Europeanen en vrouwen uitscholden en ze zouden zelfs af en toe op je spugen. Als je van plan was een stad te bezoeken kon je maar beter zorgen dat je begeleid werd door een officiële gids. Ze zouden je dan met rust laten.

We hadden besloten een excursie te doen naar Tétouan, een stad die 60 km van Tanger vandaan ligt. Tétouan ligt in een gebied met fruitboomgaarden en cipressen. Ten zuiden en het westen van Tetouan ligt het Rifgebergte.
Het is een oude stad. Het heeft een lange historie en er zijn zelfs resten te vinden van nederzettingen uit de 3e eeuw voor Christus. In de 15e eeuw vluchtten mensen van Spanje naar Tétouan. Er is nog steeds een aantal mensen dat Spaans spreekt. Tétouan is een multiculturele stad met Berber-invloeden, maar ook met Joodse en Spaanse invloeden.
De medina (oude stad) van Tétouan staat op de UNESCO Werelderfgoedlijst. De binnenstad is karakteristiek en traditioneel. Overal staan lage witte huisjes. Je vind er winkeltjes en werkplaatsen met juweliers, kleermakers, leerbewerkers, bakkerijen en noem maar op.

Ons schip legde aan in Tanger en na een korte rondrit met onze bus door de stad reden we in ongeveer een uur naar Tétouan. Onderweg genoten we van het landschap en het uitzicht in de verte op het Rifgebergte.
Voordat we de medina ingingen, liet onze gids het paleis van de koning zien (de buitenkant).
In de medina mochten we geen foto's maken van Berbervrouwen, omdat de moslimwetten dat niet toestaan. Daar had hij wat op verzonnen. Hij koos een van de cruisepassagiers uit en kleedde haar met allerlei kleurige doeken op een traditionele Berber manier. Nu konden we foto's maken van een vrouw met de traditionele Berberkleding.
Dit gebeurde op een kleine markt. Daar stond ook een traditionele Berber waterbrenger, een zogenaamde "guerrab". Deze mannen hebben een bel bij zich en zijn behangen met koperen bakjes. Daarmee bieden ze vers water aan.

Onze volgende halte was een prachtig oud Marokkaans huis, waar we genoten van muntthee met koekjes. Daarna vervolgden we onze wandeling door een gedeelte van de medina, waar kleine privéhuisjes stonden. Die worden momenteel vooral opgekocht door rijke buitenlanders.
Hierna stond een bezoek aan de Koninklijke Kunstacademie op het programma. Hier onderwijzen meesters hun leerlingen in oude kunsten zoals houtsnijwerk, verfijnd mozaïekwerk, het borduren van zijden kleding en het uitbeitelen van pleisterwerk.
Ik vroeg een van de vrouwelijke studenten, die met een heel mooi borduurwerk bezig was, of ze het leuk vond op school. Ze was heel eerlijk en loog niet. Ze antwoordde niet, maar gaf een betekenisvolle afkeurende blik. Ik vroeg me wel af of deze school haar eigen keuze was geweest.

Ondanks alle negatieve informatie van tevoren, hadden we een hele fijne dag in Tétouan en Marokko. We hoorden van de mensen die Tanger hadden bezocht eveneens heel enthousiaste verhalen.

Leixõs bij Porto (Portugal) woensdag 4 juni

De tweede haven waar we aanlegde in Portugal was Leixõs. Leixõs is een van de belangrijkste havensteden in Portugal en het ligt ongeveer 4 km ten noorden van de monding van de rivier de Douro.
Porto is de tweede grootste stad in Portugal, na Lissabon. Het heeft een oud centrum en de geschiedenis gaat terug naar de 2e eeuw voor Christus, toen het een buitenpost van het Romeinse Rijk was.
Porto ligt aan de Douro. Aan de andere kant van het water ligt Vila Nova de Gaia, simpelweg Gaia genoemd. Porto en Gaia zijn verbonden met zes bruggen.
De drank "port" is genoemd naar Porto. Het maken, verpakken, vervoeren en exporteren van de port wordt gedaan door de verschillende wijnhuizen in Gaia (Dow’s, Graham's, Sandeman, Cockburn's, Taylor’s and Barão de Vilar). In het verleden werd de wijn vervoerd m.b.v. kleine boten. De wijn wordt stroomopwaarts van de Douro-vallei gemaakt. De boten dreven stroomafwaarts met de stroom mee en werden stroomopwaarts door paarden getrokken.

We hadden een excursie geboekt voor in de middag en we waren veel te vroeg bij de bus. Een medewerkster van de cruiseterminal wees ons de weg naar het dakterras van het terminalgebouw. Vanaf het dakterras had je een mooi uitzicht op de haven en op de stad.
Het gebouw heeft een bijzondere, aparte architectuur en je kunt via een spiraalvormige weg aan de zijkant van het gebouw naar boven lopen. Je kunt natuurlijk ook gewoon de lift nemen.

Het eerste gedeelte van de excursie bestond uit een rondrit door Porto en daarna via de Ponte Infante Dom Henrique naar Gaia. In Gaia voeren we met een kleine boot over de Douro. Terug aan wal liepen we naar het wijnhuis Caleb. Na een presentatie over de productie van de port kwamen we bij het belangrijkste gedeelte van de excursie, namelijk de port proeven. Nou moet ik wel even kwijt dat Jan een echte portliefhebber en -kenner is. Hij keurde de port goed, met name de rode beviel hem wel, terwijl ik de witte heel lekker vond.
Voldaan en tevreden gingen we terug naar het schip.

Die avond begon het schip aan het laatste gedeelte van onze cruise. We hadden nog twee zeedagen voor de boeg, voordat we in Tilbury zouden aankomen. Die dagen werden gevuld met allerlei activiteiten, waarover ik het zal hebben in het laatste gedeelte van dit weblog.

Tangier (Morocco) Monday 2nd June

The information we received about Morocco was not quite positive. We should be prepared for (organized) pickpockets, people abusing white Europeans and women and even for spitting men. If you planned walking in the towns, you should better be accompanied by certified guides. Then the angry people should leave you in peace.

We decided to go on an excursion to Tétouan, a city 60 km from Tangiers. Tétouan is situated in the middle of a landscape with orchards of fruit trees and cypresses. The Rif mountains lie to the south and west of the city .
It is a very old city. It has a long history and there are even rests of settlements from the 3rd century BC. In the 15th century people fled from Spain to Tétouan. There are still a lot of inhabitants who also speak Spanish. Tétouan is a multicultural city with Berber, Jewish and Spanish influences.
The medina (old town) of Tétouan is on the UNESCO's World Heritage List. The inner city is very characteristic and traditional. One can find many white houses there, especially low houses. There are small shops and workplaces of weavers, jewelers, leather workers, tailors, bakeries and so on.

Our ship berthed in Tangier and after a short tour with our bus through the city, we drove in one hour to Tétouan. We enjoyed the picturesque landscape and the distant view of the Rif mountains.
Before we went for a walk into the medina our guide showed us the palace of the king of Morocco (the outside).
In the medina it was not allowed to take pictures of Berber women, because it is against the Muslim law. That's why our guide demonstrated with one woman of our group, how the Berber women dress themselves. Now we could make a picture of the traditional cloths.
This happened on a small marketplace. There was also a traditional Berber water carrier, called 'guerrab'. These men wear a bell and copper cups. They offer people fresh water.

Our next stop on our walk, was in a beautiful traditional Moroccan house, where we drank mint tea. Then we followed our walk through a part of the medina with private houses. Most of these small houses are now bought by rich foreigners.
Next on our program was a visit to the Royal Artisan School. It is a place where masters teach apprentices traditional arts such as ornamental woodwork, silk costumes, carved plaster, mosaics and decorative objects.
I asked one of the young girls who was making a fine piece of needlework, if she liked the school. She was very honest and did not lie. However she did not give an answer, but her facial expression was very clear. I wondered if it was her own choice to be there.

Despite the negative information we received, we had a wonderful time in Morocco and we also heard enthusiastic stories of the people that visited Tangier.

Leixõs for Porto (Oporto) Wednesday 4th June

Our second port of call in Portugal was Leixõs. Leixõs is one of Portugal's major seaports, located 4 km north of the mouth of the Douro River.
Porto is the second largest city of Portugal, after Lisbon. It has an old city center and this dates back to the 2nd century BC, when it was an outpost of the Roman Empire.
Porto is situated on the Douro. At the other site of the river lies Vila Nova de Gaia, or simple called Gaia. Porto and Gaia are connected with six bridges,
Port wine is named after Porto. The making, packaging, transport and export of fortified wine takes place by the various cellars in Gaia (Dow’s, Graham's, Sandeman, Cockburn's, Taylor’s and Barão de Vilar). In the past the transport of the barrels with the wine happened mainly by small boats. The wine is produced upstream in the Douro valley. Downstream the boats floated with the stream and upstream they were drawn by horses.

We had booked an excursion in the afternoon. We were too early for the bus and a cruise terminal employee showed us the way to the roof terrace of the cruise terminal building. From the terrace you have a nice view of the port and the city.
The building has a typical architecture and the way up is via a spiral staircase around the building or you simply go with the elevator.

The first part of the excursion was a tour through Porto, across the bridge Ponte Infante Dom Henrique to Gaia. In Gaia we sailed with a small boat on the Douro. Back ashore we walked to the Caleb port wine cellar. After a presentation about the production of port wine we had reached the most important part of the excursion: the wine tasting. I may say that Jan is a real connoisseur and he approved the wine, especially the red one, I preferred the white one.
We went self-satisfied and contented back to the bus and the ship.

That night our ship started with the final part of our cruise. We still had two sea days to go, before we were in Tilbury. Those days were full of activities about which I will tell in the last part of this weblog.

Up